Prenesena trudnoća u izvjesnim slučajevima može biti uzrok intrauterine smrti ploda i eventualnih komplikacija u porođaju.
Pod prenesenom trudnoćom podrazumijeva se trudnoća, koja se znatno produži u odnosu na očekivani termin porođaja. Ona se završava zakasnjelim porođajem. Pravu biološku prenesenu trudnoću treba razlikovati od vremenski produžene trudnoće, kada ne postoji posebna opasnost za plod.
Rekli smo da je prosječno trajanje trudnoće 280 dana računajući od prvog dana posljednje menstruacije.
Od ovog dopuštena su odstupanja u granicama +10 i -10 dana. Najveći broj djece se rađa u ovim vremenskim okvirima. Ipak oko 10% novorođenčadi rađaju se u odnosu na prosječno trajanje trudnoće kao prenesena, a samo nešto više od 2% pokazuje znake prekomjerne zrelosti, odnosno prenesenosti. Samo biološki prenesena novorođenčad mogu se smatrati pretjerano zrelom i eventualno ugroženom. Ostala novorođenčad, koja ne pokazuju znake prekomjerne zrelosti, u stvari su kasno sazrela, i zbog toga duže nošena, normalna novorođenčad.
Etiološki faktori koji uzrokuju duže trajanje trudnoće nisu poznati. Zapaženo je da davanje progesterona trudnicama, naročito poslije četvrtog mjeseca može ponekad da vremenski odloži termin porođaja.
Osim toga, primijećeno je da postoje žene kod kojih svaka trudnoća traje nešto duže nego kod drugih. I konačno, u izvjesnim slučajevima produžena trudnoća je posljedica usporenog intrauterinog razvoja ploda. Takvi plodovi, iako duže nošeni, rađaju se bez znakova prekomjerne zrelosti.
Problemi i opasnosti, koji su u vezi sa pravom prenesenom trudnoćom, proističu iz okolnosti, da se plod optimalno intrauterino razvija do termina očekivanog porođaja. Ne dođe li do tog vremena do prekida trudnoće, na posteljici, zbog procesa starenja, nastaju degenerativne promjene koje, između ostalog, smanjuju protok krvi kroz ovaj veoma važan organ ugrožavajući snadbijevanje ploda kiseonikom i hranjivim materijama, uzrokuju poremećaj njegovog metabolizma. Biološki prenesen plod, dakle, pored ostalog pati i od hronične hipoksije (nedostatak kisika) sa svim njenim posljedicama. Zbog toga, pri daljem održavanju trudnoće prestaje rast ploda, pa čak može nastati i smanjenje njegove težine, a u izvjesnoj mjeri i dužine. Kosti glavice okoštavaju, šavovi između njih se sužavaju, a fontanele smanjuju. Glavica zbog toga postaje čvrsta i teže se prilagođava porođajnom kanalu iz čega mogu proisteći znatne teškoće u porođaju.
U izrazitim slučajevima kod biološki prenesene trudnoće, osim smanjenja veličine ploda, smanjuje se i količina plodove vode, što se može odraziti na veličinu i obim trbuha, koji se takođe smanjuju. Zbog poremećenog intrauterinog stanja ploda, odnosno kao znak njegove patnje izazvane hipoksijom, u plodovu vodu plod izbacuje mekonijum, koji uzrokuje njeno zamućenje i zelenkastu ili zelenkastomrku boju. Ovakav nalaz u plodovoj vodi služi kao znak intrauterine patnje ploda i na njemu se zasniva dijagnostička vrijednost amnioskopije.
Trudnice treba kontrolisati svakog drugog dana, po potrebi svakog dana. O stanju ploda potrebno je informisati se amnioskopijom (gledanjem plodove vode pomoću amnioskopa kroz vaginu) i elektrokardiotokografijom (oksitocinski test), ultrazvučno pratiti BPP (biofizički profil ploda) kao i Dopler mjerenja. Ukoliko svi znaci i pregledi govore o prenesenoj trudnoći, istu treba završavati. Potrebno je indukovati porod u zavisnosti od ginekološkog nalaza, tj. zrelosti grlića materice (bishop skor). Ako je život ploda akutno ugrožen, ili ako za to postoje i druge akušerske indikacije, porođaj se mora završiti carskim rezom.
Glavna karekteristika prenesene novorođenčadi je dehidracija. Njihova koža je mlitava i sa smanjenim turgorom. Obično je oskudna u sirastom mazu, tamnije je često zelenkasto mrke boje, mrljasta sa ljuspicama epitela, kao da je macerisana. Znaci maceracije naročito su jasno izraženi na naborima kože, a kod muške novorođenčadi na skrotumu. Na ručicama novorođenčeta koža je naborana i razmekšana kao skuvana, liči na kožu pralje. Nokti i kosa su dugački.
|
